Mozambique

Dinsdag  9 oktober 2018  Maputo   100 km 460 hm  

Op 6 kilometer van ons hotel is de grens met Mozambique. Voor de grens staan veel vrachtwagens geparkeerd. Er staan allerlei van afvalplastic gemaakte tenten langs de weg en er lopen veel mensen. We fietsen langs de rij vrachtwagens het douaneterrein op. Een douanebeambte vertelt ons dat we onze fietsen bij het douanegebouw moeten parkeren en dat er altijd iemand buiten moet blijven om op onze fietsen te passen. Dat moeten we -volgens hem- ook bij de douane van Mozambique doen.

We parkeren onze fietsen en Ine en Marcel lopen eerst naar binnen voor een exit-stempel.  Als ze naar buiten komen loop ik naar binnen. Nadat ik mijn exit-stempel heb gehad vraag ik wat ik moet doen om langer in Zuid Afrika te verblijven als ik volgende week weer terug ga naar Zuid Afrika. Het lijkt erop dat dat nogal lastig is of misschien zelfs onmogelijk, maar ik kan aan de grens vragen aan de douane of ze me misschien extra tijd willen geven. Dat zou heel erg mooi zijn, maar het klinkt allemaal nogal onzeker en ook ongeloofwaardig. Echter lijkt het erop dat ik geen andere keuze heb en we zullen volgens plan verder reizen en later bekijken of ik meer tijd krijg op de grens of dat ik deze reis niet meer kan af maken.

Voor het douanegebouw van Mozambique is het druk met geparkeerde auto's en mensen die er rond lopen. In het gebouw zelf is het rustig. Net naast de deur is een balie waar we ons visum moeten aanvragen. Dat is heel handig, want we zijn alle drie naar binnen gelopen en zo kunnen we toch nog een beetje op onze fietsen letten die buiten naast de ingang staan. We moeten een formulier invullen en dit samen met ons paspoort inleveren. Ook moeten we ieder een aparte uitdraai van een hotelboeking inleveren. Er wordt een foto van ons gemaakt en vingerafdrukken gescand. Twintig minuten later krijgen we -na het betalen van $50 per persoon- ons visum en fietsen we Mozambique binnen.

We fietsen -net als de laatste dagen- over een perfecte nieuwe asfaltweg. Het is een tolweg waar veel vrachtauto's uit Zuid Afrika over rijden. Het zijn voornamelijk kiepwagens met twee grote laadbakken die zijwaarts leeg gekiept kunnen worden. We vragen ons af of het kolen zijn die ze vervoeren. Langs de weg staan af en toe wat kleine éénkamerhuisjes gemaakt van betonnen blokken met een dak van golfplaat. De huisjes zien er lelijk en onafgewerkt uit.

Bij een benzinestation gaat Marcel geld pinnen. Hij maakt een foutje met het aantal nullen. Hij pint 2000 Meticals. Dat is maar ongeveer 30 euro. Dat is niet erg veel, maar we kunnen nu in ieder geval wat te drinken en te eten kopen onderweg.

Na een makkelijke fietsdag fietsen we aan het begin van de middag Maputo in. Er wordt veel gebouwd langs de weg en het wordt ook steeds drukker op de weg. Bij een klein restaurant bestellen we wat te eten. Marcel loopt naar een pinautomaat, terwijl wij wachten op ons eten. Het lukt hem helaas niet om geld uit het apparaat te krijgen.



Hoe verder we de stad in fietsen, hoe meer straatverkopers er langs de weg zitten. Maputo lijkt een echte derde wereldstad. Overal ligt afval op straat. Overal is het stoffig en er zitten gevaarlijke gaten in de weg. Veel gebouwen zijn er vies en vervallen uit.

Omdat het steeds drukker wordt op de weg, zoeken we een rustigere weg. We maken een kleine omweg om langs een fraaie kerk te fietsen. Daarna zijn we al snel bij het pension dat we besproken hebben voor 2 nachten. Normaal maken we geen reservering, maar dit keer hebben we dat wel gedaan omdat dit noodzakelijk was voor onze visumaanvraag. We moeten tussen de uitgestalde handelswaar over de stoep lopen naar de ingang van het kleine hotel.

Op het einde van de middag lopen we de stad in. Na 2 blokken lopen staan we bij het "Casa de Ferro". Dit is een door Eiffel ontworpen stalen woonhuis. Het huis van staalplaat bleek al snel niet geschikt te zijn voor in de tropen. Het staat er gelukkig nog wel en het ziet er -in tegenstelling tot de meeste andere gebouwen- goed onderhouden uit. Iets verderop staat naast het stadhuis een witte kathedraal. Dit is de "Cathedral of Nossa Senhora de Conceicao". De kerk bestaat binnenkort 75 jaar, zo lezen we op een aanplakbiljet. Voor het stadhuis staat ook een prachtig beeld. We hebben geen idee wie dat is.

Vanaf de kathedraal wandelen we richting de kust. We lopen door een park met schitterende oude bomen. Aan de andere kant van het park blijkt dat daar de poorten gesloten zijn. We moeten weer terug naar de poort waar we binnen gekomen zijn. Over de straat lopen we daarna langs het park naar het Portugese Fort uit het midden van de negentiende eeuw. Achter het fort is de haven onderdeel van een afgezet stuk industrieterrein. We besluiten nog een paar blokken verder door te lopen, omdat we naar de zee willen gaan. Vrouwen verkopen enorme garnalen en vissen langs de weg.

Iets verderop kunnen we naar de zee lopen. Hier is langs de Indische Oceaan een smalle promande met een rij fraaie palmbomen langs de weg. Aan de overzijde van de straat staan statige overheidsgebouwen. Voor het avondeten wandelen we terug naar ons hotel en gaan tegenover ons hotel op de negende verdieping van het Blue Sky Hotel eten met uitzicht over de stad.

Morgen blijven we een dag in Maputo om de stad verder te bekijken. Overmorgen fietsen we naar de grens met Swaziland.
In totaal fietsen we 175 kilometer door Mozambique. Alle 3 de nachten verblijven we in een hotel. We hebben per dag € 44,33 per persoon uitgegeven. Voor de hotels hebben we € 23,68 per persoon per nacht uitgegeven.

Swaziland

Zaterdag  13 oktober 2018  regendag   51 km 1085 hm
 
We zitten midden in een groen heuvelland. In de stad Manzini hebben we vannacht geslaen in het George Hotel. Het beste hotel van Swaziland, zo staat er bij de ingang geschreven. Voor € 179,-- hebben we 2 redelijk luxe kamers. Ik heb een douchekop voor een watervaldouche. Helaas komt er maar weinig water uit de grote douchekop en het water is of te koud of te heet. Goed afstellen van de temperatuur lijkt onmogelijk deze ochtend.

We zijn vroeg in het restaurant voor een heerlijk ontbijtbuffet. Het is heel erg druk in het restaurant. We hadden niet vroeg op hoeven staan, want tijdens het ontbijt gaat het steeds harder regenen. De weersverwachting is niet goed voor de komende dagen. Zelfs hier in het op 600 meter hoogte gelegen Manzini verwacht men maar een maximum temperatuur van 16 graden. Na het ontbijt wachten we op onze hotelkamer tot het even droog is.

Rond 9 uur vertrekken we met onze regenjassen aan. In de stad fietsen we langs muren met prachtige schilderingen. Al snel fietsen we daarna door de motregen. We moeten naar een hoogte van bijna 1300 meter hoogte klimmen. Lange tijd gaat de weg steeds heuvel op en heuvel af. We komen door de vele kleine afdalingen maar heel langzaam op grotere hoogte. Onze kleren worden steeds natter. Om 12 uur is er een klein restaurant op 800 meter hoogte langs de weg. We eten er rijst met gekookt vlees. Even kunnen we wat opwarmen en opdrogen.

Na de pauze klimmen we met 7 procent de bergen in. We fietsen door een groen heuvelland vol met regenwolken. Net voor we de mist in fietsen stop ik om foto's van de bergen te maken. In de mist worden we snel nat. Eenmaal over het hoogste punt van ongeveer 1250 meter hoogte gaat het iets sneller. Door het afdalen worden we ook sneller nat en we hebben het koud.

In het eerste dorp na de top gaan we op zoek naar een guesthouse. Een jonge man met een auto wijst ons de weg naar een guesthouse waar we een soort appartement hebben staande uit 2 slaapkamers en een woonkamer met keuken. De rest van de middag regent het. We vinden het te nat om nog boodschappen te gaan halen in de kleine supermarkt van het dorp. Voor het avondeten koken we water voor onze laatste "bever"-maaltijden en eten uit een "bever"-zakje.




Morgen fietsen we verder naar Zuid Afrika. We hebben de afgelopen 2 dagen € 52,99 per dag per persoon uitgegeven. Daarvan was € 40,01 per persoon per nacht voor de hotelovernachtingen. De afgelegde afstand in Swaziland is 190 kilometer met 3002 hoogtemeters.